کارنامه عزاداری و مُهر قبولی

اما هیچ چیز برای شیفتگان حسین سخت تر از سرازیری ماه صفر نیست. شاید اگر خداوند اجازه می داد هیچ وقت از بهشت محرم و صفر به در نمی شدیم و این خرقه بهشتی را از تن به در نمی کردیم. اگرچه یاد اهل بیت همیشه همراهمان است و بوی عطر آن در دلهامان همیشه طنین انداز است اما پایان این ایام همانند وداع با محبوب سخت است. گرچه عکس محبوب بر سینه عاشق حک شده است، اما وداع با او درد آور است.

گویی روضه آخر صفر همانند روضه عصر عاشورا است. آری، چه کم دارد از وداع آخر زینب. آنجا یک زینب است در برابر یک حسین. اما اینجا دریایی از در به دران حسین اند در برابر محرم و صفر حسین. وه که چه کرده ای، آقا با این دل های دیوانه!

مُهر قبولی به دست کیست؟

کارنامه عزاداری دو ماهه محرم و صفر بدون مُهر و امضای تایید، اعتباری ندارد و ارزشی هم نخواهد داشت. اما چه کسی باید امضا کند و که باید تایید نماید؟

کارگاه مهندسی الهی چنین طراحی کرده است که کارنامه ها به دست سه تن از بزرگترین شخصیت های عالم امضا شود. نخست به دست مبارک پیامبر خاتم که انسان کامل است و جز خدا موجودی با شرافت تر و والاتر از او در این عالم نیست. بیست و هشتم صفر پرونده ها را خدمت پیامبرمان می برند تا به عزاداران حسینش ببالد و برایشان پاداش و جایزه بنویسد.

مهر قبولی را صاحب آخرین روز این دو ماه می زند و توشه های هدایا را او است که به دست شاگردان ممتاز در کلاس محبت اهل بیت علیهم السلام می سپارد. آخر بدون امضای نورانی خورشید هشتم که نمی شود، ممتازی گرفت.

سبط اکبر پیامبر نیز در کنار او ایستاده و با هر امضای پیامبر, مُهر تاییدی می زند و بر توشه هدایا می افزاید. اما امضای آخر از آن کیست؟

مهر قبولی را صاحب آخرین روز این دو ماه می زند و توشه های هدایا را او است که به دست شاگردان ممتاز در کلاس محبت اهل بیت علیهم السلام می سپارد. آخر بدون امضای نورانی خورشید هشتم که نمی شود، ممتازی گرفت.

این مهندسی مدبرانه خدا است که میخانه عشق را با غریب کربلا آغاز می کند و به غریب طوس منتهی می گرداند. جالب است که تاریخ نویسان، تاریخ شهادت امام هشتم را 29 یا 30 صفر ننوشته اند بلکه همگی گفته اند: «آخرین روز ماه صفر» و این یعنی مهندسی خداوند.

منبع:

http://www.tebyan.net/Religion_Thoughts/Articles/TheInfallibles/ImamHossein/2011/2/6/154675.html